DANIŞTAY VERGİ DAVA DAİRELERİ K: 2002/292, E:2002/184 SAYILI,

21.06.2002 TARİHLİ KARARI

Kararın Düzeltilmesini İsteyen: ...

Vekili : Av. ... - Av. ...

Karşı Taraf : T.C.Başbakanlık Gümrük Müsteşarlığı adına Tekirdağ Gümrük Müdürlüğü - TEKİRDAĞ

İstemin Özeti : Tekirdağ Gümrük Müdürlüğünce tescilli 10.12.1997 gün ve 1770 sayılı giriş beyannamesi muhteviyatı eşyanın kıymetinin düşük beyan edildiğinden bahisle yapılan ek tahakkuka yönelik yükümlü itirazı reddedilmiştir.

Tekirdağ Vergi Mahkemesi 27.5.1999 günlü ve E:1998/209, K:1999/119 sayılı kararıyla ek tahakkuku kaldırmıştır.

Gümrük müdürlüğünün temyiz istemini inceleyen Danıştay Yedinci Dairesi 9.5.2000 günlü ve E:1999/2818, K:2000/1525 sayılı kararıyla; davacının beyan ettiği 450.- Amerikan doları/ton fiyatın CIF değil FOB değer olduğu ve Romanya gümrük çıkış beyannamesinde, uyuşmazlık konusu eşyanın FOB/Köstence kıymetinin 500.- Amerikan doları/ton olarak beyan edildiğinin tespit edildiğinden bahisle davacı şirketin başka bir ithalatına ilişkin 574.- Amerikan doları/ton kıymet esas alınmak suretiyle ek tahakkuk yapıldığı, Mahkemenin de bu tespitler karşısında davacı şirketin faturasına uygun olarak gümrüğe beyan ettiği CIF 450.- Amerikan doları/ton kıymetin gerçekliği konusunda şüphe duyduğunun açık olduğu, bu durumda, ek tahakkukun en azından, mahkeme kararına dayanak teşkil eden gümrük çıkış beyannamesindeki 500.- Amerikan doları/ton kıymet üzerinden yapılması gerektiğinin kabulü icap ederken, yazılı gerekçe ile tümüyle kaldırılmasında isabet görülmediği gerekçesiyle kararı bozmuştur.

Bozma kararına uymayan Tekirdağ Vergi Mahkemesi 29.8.2001 günlü ve E:2001/288, K:2001/359 sayılı kararıyla; dava konusu emtiaya ait ticari faturaya göre bu emtianın Romanya, emsal eşyanın ise Fransa orijinli olduğu, ek tahakkuka esas alınan fiyatın uyuşmazlık konusu eşyanın fatura tarihinden yaklaşık iki ay öncesine (14.10.1997) ait olduğu, iki fatura arasındaki fiyat farkı nedeninin araştırılmadığı, dava konusu emtia ile emsal eşyanın kalite ve fiziki özellikleri yönünden aynı olduğuna ilişkin herhangi bir tespit bulunmadığının anlaşıldığı, bu durumda GATT'ın VII inci Maddesinin Uygulanmasına Dair Anlaşmaya İlişkin Yönetmelikte aynı eşya için öngörülen koşulları taşımayan eşyanın fiyatı esas alınarak yapılan ek tahakkukta hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle kararında direnmiştir.

Gümrük müdürlüğünün temyiz istemini inceleyen Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu 25.1.2002 günlü ve E:2001/470, K:2002/27 sayılı kararıyla; 1615 sayılı Gümrük Kanununun 3968 sayılı Kanunla değişik 65 inci maddesi ile, Gümrük Tarifeleri ve Ticaret Genel Anlaşmasının (GATT) VII'inci Maddesinin Uygulanmasına Dair Anlaşmaya ilişkin Yönetmeliğin 1,2,5,6,7,8,10,11,12 ve 19 uncu maddeleri birlikte değerlendirildiğinde ithal edilen eşyanın gümrük kıymetinin belirlenmesinde öncelikle ‘satış bedeli’ yönteminin uygulanması, satış bedelinin esas alınması için gerekli koşulların bulunmadığının tespiti halinde sırasıyla diğer yöntemlere başvurulması gerektiğinin anlaşıldığı, ithale konu eşyanın gümrük vergisine esas olacak kıymetinin 9.12.1997 günlü faturasına uygun olarak CİF 450.-Amerikan doları/ton olarak beyan edildiği, davalı idare tarafından, davacı şirketle satıcı firma arasındaki alım bağlantısının 23.9.1997 günlü satış sözleşmesi ile gerçekleştiği, aynı dönemde eşyanın Avrupa limanlarından FOB ihraç fiyatının 535.-Amerikan doları/ton olduğu, proforma faturada yer alan CİF 450.-Amerikan doları/ton kıymetin Fransa da dahil olmak üzere birkaç ülke menşeli eşya için geçerli olduğu, ancak davacının Fransa menşeli aynı eşyayı 16.10.1997 günlü giriş beyannamesi ile CİF 574.-Amerikan doları/ton kıymet üzerinden beyan ettiği ve beyanname ekindeki proforma faturada bu fiyatın, Romanya menşeli eşya için de geçerli olduğunun belirtildiğinden bahisle 574.-Amerikan doları/ton kıymet esas alınmak suretiyle ek tahakkuk yapıldığı, ek tahakkuka vaki itirazın reddine ilişkin işlemin ise mahkemece, davalı idare tarafından ek tahakkuka esas alınan kıymetin, aynı eşyanın satış bedeli yöntemine uygun olarak tespit edilmediği gerekçesiyle iptaline karar verildiği, dosyada örnekleri bulunan ve eşyanın ithal edildiği ülke gümrük idaresinin onayladığı gümrük çıkış beyannamesi ile gönderici firma tarafından yapılan hesap tablosundan, beyan edilen CİF 450.-Amerikan doları/ton fiyatın navlun, sigorta, işçilik, kar ibi unsurları içermediği, dolayısıyla FOB değer olduğu ve Romanya gümrük çıkış beyannamesinde uyuşmazlık konusu eşyanın FOB/Köstence kıymetinin 500.-Amerikan doları/ton olarak beyan edildiğinin tespit edildiği, vergi mahkemesince de, uyuşmazlık konusu eşyaya ait hesap tablosu ve gümrük çıkış beyannamesinde gösterilen kıymet karşısında, ithal edilen eşyanın satış bedelinin esas alınması için gerekli koşulların mevcut olmadığının kabul edildiği, beyanın doğruluğu konusunda oluşan şüphe nedeniyle ek tahakkukun en azından, gümrük çıkış beyannamesindeki 500.-Amerikan doları/ton kıymet üzerinden yapılmasının kabulü gerekirken, tümüyle kaldırılmasında hukuka uyarlık görülmediği gerekçesiyle kararı bozmuştur.

Yükümlü tarafından, ek tahakkuk işlemini hukuka aykırı bulan yargı yerinin iptal kararı vermesi gerektiği ileri sürülerek kararın düzeltilmesi istenmektedir.

Danıştay Tetkik Hakimi Gülsen BİŞKİN'in Düşüncesi : Kararın düzeltilmesi isteminin kabulü ile Kurulumuz kararı kaldırıldıktan sonra ısrar kararına yönelik davalı idare temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

Danıştay Savcısı Bilgin ARISAN'ın Düşüncesi : Karar düzeltilmesi dilekçesinde ileri sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 54.maddesinde yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından istemin reddi gerekeceği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunca, dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 54 üncü maddesinde, Danıştay dava daireleri ve İdari veya Vergi Dava Daireleri Genel Kurullarının temyiz üzerine verdikleri kararlar hakkında, bu maddede yazılı sebeplerle kararın düzeltilmesinin istenebileceği belirtildiğinden ve dilekçe sahibinin ileri sürdüğü sebeplerin bunlardan hiçbirine uymadığı anlaşıldığından, yerinde olmayan istemin reddine, 21.6.2002 gününde oyçokluğu ile karar verildi.

X - K A R Ş I O Y

Karar düzeltme isteminin kabulü ile Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunun 25.1.2002 günlü E:2001/470, K:2002/27 sayılı kararı kaldırıldıktan sonra davalı idare temyiz isteminin reddi ile temyize konu ısrar kararının onanması gerektiği görüşünde olduğumuzdan karara katılmıyoruz.